( Hmm.. Eski Bi Sebastien'im Vardı ^^ )
Güneş
bulutları dağıtıp ağaçlar arasından bana ulaştığında ölümle anlaşma
yapmak üzereydim , etrafıma bakındım bu koca ormanda benden başka canlı
kimse olmadığına şahit oldum .Sonunda gece bitmiş ve hayatımı adadığım
o aydınlığa ulaşmıştım .Bunun verdiği hissi dünya üzerindeki hiçbir
canlının tadamayacağını biliyordum .Bu çok farklı bir duyguydu sanki
her şey bitmiş ve sonunda yeniden başlamış gibiydi bunları düşünürken
aynı zamanda gözlerimin önüne getirmek istemediğim o filme karşı son
kalemi savunmaktaydım artık bu benim için bir savunmadan çıkmış onu
meselesine dönmüştü .Bütün hücrelerimle ölüm’ün o soğukluğunu
hissetmemeye yemin ettik .Bu kaçınılmaz sona karşı duramayacağımı
biliyordum ama elimdeki son şansı kullanmakta istiyordum ‘’ Geciktirmek’’
belki böylelikle kendimi ölüme karşı hazırlayabilirdim .Elim
istemeyerekte olsa gömleğimin ön cebine doğru gitti ve bir fotoğraf
çıkardı orda kimin olduğunu biliyordum ama onu son anımda hissetmek
istemiyordum . Sonunda dayanamayarak resme baktım bir kız ürkekçe bana
bakıyordu buğday sarısı saçlarını ortadan ikiye ayırtmış ince kaşlarını
olabildiğince çekici göstermeye çalışıyordu .O yeşil gözlerine diyecek
bir kelime bulmak zordu insanın içini acıtıyor ve beni sonsuza dek
kölesi yapmaya hazırdı.Sanki bir ressam’ın tuvalinden kaçıp kurtulmuş
ve beni bulmuştu bunu hissetmek oldukça canımı yakmaya sebep oldu .
Peki ya sonrasını hissetmek ? onun göz yaşlarını silecek ben değil kim
olacaktı ? bunu düşünmek istememiştim ama olmuştu .Beni unutmasını
isterdim onun acı çekmesi yerine mutlu olmasını istediğim gibi sonunda
o soğukluğu hissettim yavaşça bedenimi ele geçirmeye başlamıştı
sonradan o hiç kesilmeyen acı beni ayağa kaldırmaya yetecek kadar
kuvvetliydi başımı o acıdan kurtulmak istercesine sağa sola doğru
hızlıca çeviriyordum o sırada gözlerim savaş alanına kilitlendi
sayısını bilmediğim kadar ceset orda yatıyordu bazı yüzler kızgın ,bazı
yüzler ise şaşkın gibiydi yakınımdaki birisine gözüm takıldı daha çok
geçti ama onu bir yerlerde gördüğüme emindim kısa bir burnu vardı ve
çekik gözlüydü .Yavaşça ayağa kalktım ve topallayarak savaş meydanı’nın
ortasına doğru yürümeye başladım güneş tamda kendini gösteriyordu
etraf’ın sıcak olması gerekirken bana hala soğuk geliyordu .O sırada
gözüm bir yakın dostu tanımıştı sessizce onun yanına gittim ve baş
ucuna diz çöktüm yüzünde büyük bir kaygı vardı sanki istediğini
alamamış gibiydi saçları karışmış yaraları bozuk peynir gibi kokmaya
çoktan başlamıştı sessizce fısıldadım ‘’ Oliver ‘’
onu sarsmaya çalıştım ama gücüm yetmediği gibi onun yanına devrildim ve
bir daha kalkamayacağımı anlamıştı gökyüzünü izlerken yavaşça gözlerim
kapanmaya başladı o sırada bir kuşun acı çığlığıyla irkildim gözlerimi
aralayabildiğim kadarıyla ona doğru baktım bu bir anka kuşuydu yüzümde
bir gülümseme belirdi o sırada içimi bir titreme aldı mutlak son
gelmişti gözlerimde kapandı ama yüzümde bir gülümseme vardı ölümü
bekliyordum ama benden çok uzaktaydı o sırada sesler duydum endişeli
gibiydi ‘’ Sebastien tatlım uyan lütfen hadi ‘’ gözlerimi açtığımda savaş alanında değildim kendi odamdaydım .sessizce görmek istediğim kişinin ismini seslendim ‘’ Rolande ‘’ telaşlı koşturmalar etrafı sardı ve sonra : ‘’ Ha ne ?? evet buradayım canım ‘’
bunu duyduğuma çok sevindim sonra beni ödüllendirerek dudaklarını
benimkiyle buluşturdu ve benim endişelerimi anında sildi sonra beni
bırakıp işlerine koyuldu üstümdeki yorganı atıp yatağıma oturdum ve onu
izlemeye başladım benim sandığım toplanmış bir şekilde bir köşede
duruyordu gülümseyerek ona yürüdüm ve kulağına eğilip ‘’ Bir kabus gördüm ‘’ dedim . Bunu duyar duymaz işini bırakıp bana endişeli bir şekilde baktı ‘’ Cris ben bundan pek hoşnut değilim sürekli kabuslar görüyorsun ‘’ bana korumacı bir tavırla bakıyordu onun yanağından öptü ve sakin bir sesle ‘’ Sen yanımda olduğun sürece bu kabuslar önemli değil ‘’ dedim ve onu öptüm her şey güzel gidiyordu o yanımda olduğu sürece bir sorun yoktu ..
Konu: ?~? Benito Valente ?~? 
Çarş. Eyl. 02, 2009 2:45 am
