~ Maddvic ~

Konu: ~ Maddvic ~ Perş. Eyl. 03, 2009 3:47 pm

Usulca esneyerek gözlerimi araladım. Şöyle bir etrafıma bakındım hemen, odamdaydım ve bu gülümsememe sebep olmuştu. Birisi akşam uyuyakaldığım koltuktan beni kucaklayıp odama getirmişti. Şimdi odamda olduğuma göre... Etrafıma biraz daha bakındıktan sonra aklıma hala yağmurun yağıp yağmadığı sorusu geldi. Yavaşça yataktan doğrulup pencereye doğru ilerledim ve perdeyi aralayıp dışarıya baktım. Yağmur hala yağıyordu, üstelik hiç de duracak gibi değildi. Kaşlarımı çattım ve pencereye yaklaştım. Kenarlığa otururken:

"Allah kahretsin! Ne zaman kesilecek bu yağmur?!"

diye söylendim. Yağmuru seviyordum, olduğundan fazla hemde... Ama dışarı çıkarsam annem ortalığı velveleye verecekti ve günüm rezil olacaktı. Bu yüzden uğraşmak istemiyordum. Okul tatile girdiğinde hemen Bordeaux'a, ailemin yanına dönmüştüm. Daha üç gündür buradaydım; ama bu üç günün ilk günü kapalı havayla, son iki günü de yağmurla geçiyordu. Gerçi bugün o yağmurlu günlerden ikinci gündü, daha kesin değildi tam gün yağmur yağacağı; ama şu havaya bakılırsa tam gün sürecekti...

Kapkara olan bulutlara bir süre baktıktan sonra cama yaslı olan başımı aşağı doğru eğerek çukurlaşmış yerlerde oluşan gölcüklere düşen damlaları izlemeye başladım. Bir süre de onları izleyip derince bir iç çektim ve doğrulup banyoya doğru ilerledim. Hala yüzümü yıkamamıştım ve yağmuru, suyu görünce yıkamam gerektiği aklımı kurcalıyordu. Bu yüzden hemen elimi yüzümü yıkayıp banyodan çıktım. Şu an aklımda tek bir fikir vardı. Rüyamı düşünürken aklıma gelmişti o da... Rüyamda annemi atlatıp dışarı çıkabilmiştim ve neden gerçekte olmasın ki? Anneme yakalansam da, bir şekilde çıkacaktım. Başımı onaylarcasına salladım ve dolabıma yöneldim. Uzun bir süre dolaba baktıktan sonra, sonunda, birbiriyle uyumlu hoş bir kazak ve pantolon buldum. Usulca onları üzerime geçirdim. Postallarımı giydikten sonra koyu mavi ekoseli pelerinimi de sırtıma geçirip odadan çıktım. Annem etrafta mıydı acaba? Ahh, hayır. Hiç ses yoktu, demek ki evdekiler hala uyuyordu. Erken uyanmanın sevinciyle, kimse uyanmadan aşağı inip bahçeye çıktım. Bahçeye çıktığımda derin bir nefes aldım. Artık annem beni yakalayamazdı ne de olsa... bu yaşa geldiğim halde, annemin otoritesi sürüyordu üzerimde, ne yazık ki! Omuz silktim ve dışarıya açılan kapıya giden taşlı yola geldim. Her ne kadar yakalanmam imkansızlaşsa da, yine de hızlı adımlarla bahçeyi çıktım. Artık kimse beni göremezdi, evdekilerden... Bordeaux'u, o arnavut kaldırım gibi duran sokaklarını özlemiştim. Özlemimi gidermenin tek yoluysa başı boş dolanmamdı. Yağmur yağdığı için pelerinimi başıma geçirdim ve aklıma evden çıkmak için harcamış olduğum vakit geldi. Bir evden çıkmak için ne kadar çok vakit harcamıştım sahi! Gereksiz yere o kadar şey yapmışım gibi geliyordu şimdi bana... Her neyse ,diye düşündükten sonra yürümeye devam etti.

Bu okula başlamadan önce hep gezdiğim cadde gözüme ilişti birden. Gülümsedim ve yavaş adımlarla caddeye girdim. Şöyle bir göz attım, hiç değişmemişti. Her köşesi aynı kokuyu taşıyordu ve yağmur kokuyu güçlendirip güzelleştirmişti. Sabah sevmediğim yağmur, şimdi tenimi ıslattığı için, bu kokuyu güzelleştirdiği için seviyordum. Gerçi yağmuru hep seviyordum; ama çok yağmıştı. İlk defa... yeniden caddeye, bulunduğum yere döndüm düşüncelerimde. Bayıldığım bir caddeydi burası, aradığım her şeyi hemen bulduğum tek yer burasıydı. Birden hep dolaştığım bu caddede daha önce hiç fark etmediğim bir sokak olduğunu görüverdim. Bu sokak daha önce yoktu ki! Bundan emindim. İyi ama, o zaman şimdi nasıl açılmıştı? Kendiliğinden çıkamaz ya ortaya! İçimdeki merakı daha fazla durduramadım ve ona yenik düşerek bu dar sokağa girdim. Temkinli adımlarla yürüyordum; ama içimdeki ses yeniden daha deminki caddeye çıkmamı haykırıp duruyordu.Onu dinlemedim ve sokağı incelemeye koyuldum. Garip bir yerdi, pusluydu ve kiremitten yapılmış duvarları vardı. Duvarları kararmıştı. Biraz daha ilerledim; ama içimdeki ses öylesine haykırıyordu ki, ne kadar merak etsem de dayanamayarak dönmek zorunda kaldım; ama o da ne! Sokağa girdiğim yer ortada yok! Büyümüş gözlerimle adımlarımı hızlandırdım. Girdiğim yere geldiğimde burası da duvarlar gibi kiremitlerle örülmüştü! İyi ama, bu nasıl olabilirdi ki?! Sihirli bir dünyada yaşamıyordum ben! Yavaş yavaş adımlarımı geriye yönelttim. Girdiğim yerdeki duvara bakarak ilerlerken, bir yandan da:

"Dur bakalım! Daha neler olacak..!"

diye mırıldanıyordum. Tam o sırada bir çığlık sesi geldi! Hemen sokağın derinliklerine doğru başımı çevirdim. Kimin çığlığıydı o?! Neden bağırmıştı? İyice döndüm ve sokağın derinliklerine doğru ilerlemeye başladım. Tam bir dönemeçten döndüğüm anda bana doğru gelen karartılar görmeye başlamıştım. Karanlık, puslu siluetlerdi bunlar. Neler oluyordu böyle?! Geri geri gitmeye başladım; ama nafile gibi duruyordu...

Konu: Geri: ~ Maddvic ~ Cuma Eyl. 04, 2009 8:24 pm

Betimleme : 30/33
Dil Kuralları : 30/33
Görsellik : 33/33

+1 Puan da LS Yönetiminden.

94 Puan !!