+ Sienne Syl O'Neil

Konu: + Sienne Syl O'Neil Paz Eyl. 06, 2009 9:04 pm

''Sevgili Kızlarım Roxy ve Breeze

Sizlere neden bu mektubu yazdığımı merak ettiğinizden eminim.Sizleri çok özlediğimi,görmek için can attığımı bilmenizi isterim..Bu mektubu kısa kesmek istedim,oysaki söyleyecek o kadar çok şey varki..Her neyse..Uzatmadan isteğimi belirtmek istiyorum.Ben sizi görmek ve sizleri tanımak istiyorum.Lütfen bu isteğimi yabana atmayın.İyice düşünün!!Düşündükten sonra bana bir mektup yazıp,kararınızı bildirin.Adresim Mektubun içinde var...

Sizleri çok özleyen ve seven Anneniz..''
Mektubu okudu an ayağa fırladı Breeze.Mektubu yatağa bıraktı ve odanın içinde dolaşmaya başladı.Bunca yıl sakinliğini korumayı öğrenmişti.En kötü zamanlarda bile sinirlerine hakim olmayı bilmişti Breeze.Ancak şimdi farklı bir durum vardı.İçinden bir şeyler kopmuştu.İnsan kendi annesini öldürmek istermiydi? Şuan istiyordu..O kadının yok olmasını öyle içten istiyordu ki düşüncelerine hakim olamıyordu.Elleriyle saçlarını sürekli dağıtıyor,sessizce homurdanıyordu.Ne yapmalıydılar?

Breeze odanın içinde sürekli dolaşırken Roxy hala yatakta oturuyordu.Uzun süren bir sessizliği Breeze bozdu.Sakinleşmiş ve yeniden eski Breeze’e dönüşmüştü.

“O kadını tanımak istiyorum..” dedi Roxy’e bakarken.Dışa vurmadığı düşünceleri ise cümleyi zihninin içinde tamamlıyordu.

“O kadını tanımak istiyorum..İntikamımızı almadan önce kim olduğunu bilmek istiyorum..”
Aklı birden soğuk bir düşünceyle kaplandı.Sessizce;
“Baba..” diyebildi ancak.Ona haber vermelilerdi.Ama nerde olduğuyla ilgili en ufak bir fikri yoktu.Yaşadığından bile emin değildiler..

Kafası karmakarışık olmuştu.Yine aynı şey..Başı yine dönmüştü.Kulağına kısık bir müzik geliyordu.Tanıdık bir ezgi..Büyükannesi yemek yaparken bu şarkıyı dinlerdi.Nedense Breeze şimdi duyuyordu o şarkıyı.Gülümsedi.Biraz daha ve biraz daha.Yüzünde kocaman bir gülücük belirdi.Sebepsiz..

Farketmese de bir anneleri olduğunu bilmek,güzeldi..Sadece güzel..Onun hayatlarına girmesini istemiyordu.Ona benzemek yada ona benzediğini sanmak istemiyordu.Halbuki ona benzediklerini tahmin edebiliyordu.Yüz hatlarının babalarıyla alakası yoktu.İkizlerin kusursuz bir güzelliği vardı.Duru bir yüzleri ve güzel bakışları vardı.Babaları ise sert hatlara sahipti.Korkunç denilebilecek bir yüzü vardı.Ona ne zaman baksa bir baba gibi değil de hayalet gibi hissediyordu.İçince hiçbir zaman bir sıcaklık oluşmamıştı.Evet bir babaları vardı ama baba sayılmazdı..

Bütün bunları yaklaşık 10 saniye içinde düşündüğünü farketti ancak ona oturup bütün gece hayal kurmuş gibi geliyordu.Dönüp Roxy’e baktı.Neler hissediyordu?Yüzü sinirliydi ancak kardeşinin yüzünde hırçınlıktan eser yoktu.Şaşırmıştı .Aynı zamanda üzüldü.Yaşadıkları umurunda bile değildi ancak Roxy’nin bu duruma üzülmesi Breeze’in o kadını öldürmesi için yeterli bir sebepti.Bunca yıl yanında olan tek kişi oydu.Onu çok seviyordu ve bu konuyla ilgili neler düşündüğünü gerçekten merak ediyordu.Düşünceleri karmakarıştı..Aslında Breeze'in kafası karışmazdı.Her zaman ne yapacı belli olur ve planına göre hareket ederdi.Düşünmediği hiçbir şey yaşamamıştı.Düşünce sistemi kendii çabalarıyla gelişmişti.Ancak..Bu durum çok farklıydı.Böyle birşey olabileceği aklının ucundan geçmemişti.Dolayısıyla düşünmemiş ve yapacağı hiçbirşeyin planını yapmamıştı.Kafası gerçekten karışıktı.Belirsizlik tüm beynini kaplamıştı.Bu hayatındaki nadir anlardan biriydi..

Roxy , Breeze’in beklediği tepkiyi vermişti.

“Onu tanımak istemiyorum.Unutma ki o bizi terk etti Breeze."

Breeze ayağa kalkan Roxy’i uzun süre izledi.Yüzündeki ifade hırçındı.Kızgın olduğu her halinden belliydi.Bir ara öyle bir baktı ki Roxy, Breeze bir anda babasını görür gibi oldu.Roxy gerçekten ona çok benziyordu.Ancak Roxy’nin çocuklarına babası gibi umursamaz davranmayacağından emindi.Babası..Onu en kısa sürede bu olaydan haberdar etmeleri gerekiyordu.Pek ilgileneceğini sanmıyordu.Ancak annesinin onları terk etmesinde babasının da rolü olduğunu düşünmüştü hep..

Dirseklerini bacaklarını yasladı ve yüzünü avuçlarının arasına aldı.Düşünürken yaptığı en belirgin hareketlerinden biriydi bu.Gözlerini kırpmıyor,sadece karşıdaki dolaba bakıyor gibi görünüyordu.Ancak Breeze bambaşka şeyler görüyordu.Acı,kızgınlık ve nefret..Hepsi kafasında hayal ettiği tek bir resimde birleşmişti.Keskin hatları olan hafif esmer bir kadın..Renkli gözlü.. “Ah belki de kahverengidir..” Uzun boylu olmalı ve tabikî ki kumral.. “Güzel olduğundan eminim..” Yüzünde belirgin bir gülümsemesi vardır belki..Tıpkı bir anne gibi..Tıpkı, tıpkı acımasız korkunç bir anne gibi..

Düşünceleri birden tersine dönmüştü.”Lanet Olası..” diye fısıldadı tekrar.O kadından nefret ediyordu.İçinde beliren küçük sevgi belirtisi de başladığı gibi bitmişti.Yok olmuştu ve hatta bir daha oluşmayacaktı..

Roxy haklıydı.O kadınla görüşmek büyük bir hata olurdu ve Breeze hata yapmaktan nefret ederdi.Tıpkı “O”ndan nefret ettiği gibi..
Bakışlarını Roxy’e çevirerek ayapa kalktı.

“Haklısın.Görüşmek büyük bir hata olur.O bizi terk etti ve inan bana ona olan nefretim asla bitmeyecek..”

Mantığı yine tersini söylemeye başlamıştı..

“Aptal Breeze,aptal..Tanımadığın birine haddini nasıl bildirebilirsin ki ? Onunla görüşmen gerek..Planına ters düşecek seçimler yapmamalısın kızım..Hayır,yapmamalısın..”
Breeze’in gözleri kısılmış,düşüncelerinin etkisiyle yüzüne kızgın bir ifade yerleşmişti.Plan..Evet bir planı vardı.Gülümsedi ve giderek daha çok..

“Roxy,canım..Ama o kadınla gerçekten görüşmemiz gerek.Onu tanımalıyız..Bu belirsizlik içinde hiçbirşey bilmeden yaşamaya devam edemeyiz.Kim olduğunu bilmem ikimize de iyi gelir inan bana.” Dedi gülümserken.

Küçücük , masum gibi görünen ifadenin arkasında intikam için yanıp tutuşan Breeze gülümsüyordu.Herşey harika olacaktı.O kadın ortadan kalkacak ve onları bir daha üzemeyecekti.Bu işi biran önce halletmeliydi.Okul açılana kadar bitmeliydi ki kendi hayatına konsantre olabilsin.

Evet,her şey harika olacaktı..

Konu: Geri: + Sienne Syl O'Neil C.tesi Eyl. 12, 2009 7:36 pm